گاهی برخی از این نوکیسه های جاسوس الدوله دست طنزنویسی سیاسی را هم از پشت می بندند و چنان سوژه های ولو و تابلویی هستند که به طنز گرفتن آن ها برای قلم، لودگی است چه رسد به کسی که برای نقد آن زمانی مفید از جوانی اش را در پستوی لغو و بیهودگی قرار می دهد!

فقط این روزها آمال پست و صدالبته احمقانه غربیان را بنگر که برای بار صدهزارم برای اینکه دوباره به خویش ثابت کنند که جمهوری اسلامی هیچ گاه به آن ها خیری نرسانده و نخواهد رساند و به خواسته هایشان دامن نزده است و نخواهد زد، یکی از سرمایه های هالیوودی شان ـ یا شاید پرسرمایه ترین ـ را که سالیان مدید است برای ستاره کردنش از هر حربه تبلیغاتی سود می برند ـ و حتی در مملکت اسلامی مان کاری کردند که حتی رانندگان کامیون! هم برایشان نام آنجلینا جولی غریبه نیست ـ هزینه کردند و بازهم خیری ندیدند.

این جماعت در وهله اول سعی کردند کشیک های سفیدموی بدترکیب را که به کشورهای بحران زده و فقرنشین سر می زدند و آمار مقبولی در جذب مسیحیت داشتند با زنان خوش مشرب طناز و مشهور جایگزین کنند تا نه عواطف یک طیف، خانواده یا محله، بلکه جامعه ای را جذب در اندیشه های یهود کنند. این مهم با در آغوش کشیدن کودکان یتیم و بی سرپناه و ابراز محبت های تمام برنامه ریزی شده خیلی بهتر حاصل شد.

در وهله دوم برای جذب حداکثری(!) لازم بود تا عقاید و باورهای طیف های مختلف هر کشور از جمله مسلمانان که خیل عظیمی از کشورهای ستمدیده دربرگیرنده آنان اند، مورد احترام و توجه ویژه قرار گیرد. این امر خطیر نیز با هم نشینی این مشهورترین بازیگر زن هالیوود ـ که از منظر اسلام در روز قیامت وی را از گوشت های بدنش آویزان خواهند نمود ـ با برخی علمای ـ بهتر است بگوییم درباری و  جیره خوار ـ اهل سنت و نیز روسری همراه(!) مهیا شد و بعبارتی اجازه حضور وی در خانه ها و خانواده های مسلمان نیز صادر شد.

در وهله انتهایی کار که آوازه مهر و محبت خانوم پورن کار به گوش جهانی رسیده بود زمان هم پا به پای وی پیش آمده بود. تیر خلاصی برای جمهوری اسلامی آماده شده بود ـ و هنوز هم در کش و قوس است ـ که از بطن جامعه باورهای محکم ایرانیان را که بیش از سی سال است با آن ها نفس می کشند و خو دارند در یک حرکت کوچک از هم بپاشد.

پیشنهاد همکاری با مسعود ده نمکی در کار جدید او بنام "رسوایی" در نهایت بی شرمی و هتاکی داده شد و این کارگردان کشورمان دست رد به سینه شان کوبید و "رسوایی" دیگری برای غربی ها آفرید. سپس نهیه کننده ای ایرانی تبار که اتفاقا بخاطر بعضی مسائل می خواست نامش فاش شود، با به تعلیق درآوردن ماجرا و شایعه جدیدی مبنی بر توافقات اولیه برای همکاری با اصغر فرهادی ـ که زمینه این اتفاق را نیز داراست ـ موج جدیدی از انتقادها را فراهم آورده است.

در خاطرات بازیگر جاسوس الدوله آمده است که به من گفتند ما از تو استقبال گرمی در پایتخت ایران خواهیم داشت. گفتم: برای بازیگری؟ گفتند: پ ن پ!! برای کمک به طرح عفاف و حجاب!

و بعید نیست که بعضی ها برای محقق شدن این امل توجیهاتی خوش رنگ و ظاهرا مطابق با اصول نیز ارائه دهند. چراکه پذیرفته ایم که سربازان ناتوی فرهنگی در خارج از مرزها نیستند ...

در راستای انقلاب عظیم کشورهای اسلامی چندیست مفهوم بیداری اسلامی رنگ و بویی ولایی گرفته است و عدم وجود رهبری مدبر در راس حرکت های ضد استکبار و دیکتاتوری این ملت ها قلب های مشتاق حقیقت را به سمت رهبری محبوب جهان اسلام حضرت آیت الله خامنه ای ـ روحی له الفداـ سوق داده است و سرتاسر وجودشان را از مهر نایب الامر فرج مالامال کرده است. به گونه ای که تردید در تاثیرپذیری شگفت عوامل تحرکات انقلابی از کلام راهنمای رهبری آن هم بعد از شرکت سران ملت ها در کنفرانس بیداری اسلامی در پایتخت جمهوری اسلامی ایران امری انکارناپذیر است.

اما در سوی دیگر ماجرا نقش تبلیغات و اطلاع رسانی های کاذب رسانه های غربی نیز چیزی نیست که بتوان چشم بر روی آن بست. آن هایی که بسادگی اغتشاش و آشوب چند قسمت از چند شهر در کشور را در حد ویرانی نظام جمهوری اسلامی بزرگ نمایی می کنند و بیداری عظیم فکری ـ عملی مسلمانان تشنه عدالت را در پستوی ابهام و کذب نگاه می دارند.

ابتدا با روش های مختلف شکنجه جسمی از قبیل ممانعت ورود مواد غذایی و دارویی، حمله وحشیانه به منازل شیعیان و مبارزات یکطرفه با انواع سلاح های روز دنیا تجویز شده دولت شیطانی امریکا و غاصب اسرائیل و شکنجه های روحی چون هتک حرمت نوامیس شیعه، به شهادت رساندن کودکان و همسران مبارزان انقلابی، تخریب فکر و عقاید اسلامی، تضعیف جنبش های عدالتخواهانه و از همه مهم تر مستندسازی های کاذب با رویکرد حذف هرگونه روزنه امید و روحیه مبارزه به دنبال جایگاه محکمی برای ثبیت موجودیت معاق شان دارند.

مستندی که به تازگی عمق عقیده جهان اسلام به نحوه انتخاب رهبر جمهوری اسلامی ایران توسط مردم و کیفیت وقایع منوط به برگزیدن رهبر معظم انقلاب را ـ با سیاست مظلوم نمایی همیشگی اش ـ نشانه رفته است و در تحلیلی سطحی به تخریب این چهره موجه از زبان برخی منتسبین غرب نشین می پردازد، شاید نقطه اوجی است برای درهم شکنی هرنوع روحیه انقلابی که فرهنگ قیام حسینی علیه السلام و انقلاب خونین جمهوری اسلامی را سرمشق راه خویش قرار داده است.

چیزی که دیروز با مشت و باتوم و تانک درمقابل مردم بی دفاع بحرین قرار گرفته بود امروز در لباس دوست که حرف دشمن را تکرار می کند از زبان رسانه های غربی بیرون می آید و باز فردا با لباسی دیگر و ژست های دیگر ...

تنها نکته ای که همچنان قوت قلب مسلمانان عالم است و چراغ همیشه روشنی است برای جلوگیری از خطرات گمراهی، کلامی ماندگار از امام راحل عظیم الشان است که فرمودند: تا زمانی که دشمن علیه شما جبهه می گیرد و از شما ناراضی است بدانید که در مسیر صحیح و الهی هستید و زمانی که دشمن شما را تایید کرد و با شما کنار آمد ببینید کجا اشتباه کرده اید!

بی شک صدای خرد شدن استخوان های دیکتاتوری و استبداد از سراسر کشورهای درحال انقلاب به گوش هر ناشنوایی می رسد و این موضع ترس و اضطراب از ایمان و باورهای ریشه دار مسلمانان است که سربازان امریکایی را در عراق به جستجوی منزل امام عصر عجل الله وا می دارد و اینجاست که باید حمد الهی را بجای آورد که: "الحمدلله الذی جعل اعداءنا من الحمقاء!"

لحظه های قشنگ رمضان المبارک رو به اتمام است و کم کم باید بهانه ای جور کرد تا در حد و اندازه های این ثانیه های سرشار از ثواب و مغفرت در آینده نیز به همین اندازه مورد توجه حضرت حق قرار بگیریم! فقط باید یک مقدار مهم باشد سکویی که برای پرتاب انتخاب می کنیم! به چه معنا؟ خواهم گفت. البته به شکل یک اس ام اس برای مخاطب بزرگوارم: 

مجری مهربون ماه خدا سلام ... آقای جمشیدی.. این چندمین باریه که دارم سعی میکنم پیامم رو به دست یا گوش تون برسونم ولی ظاهرا به این سادگی ها نمیشه به شما که بالا بالاها سیر می کنید و به قول امروزیا نوربالا می زنید پیام داد! مجری مهربون! خسته نباشی.. مطمئنم توی این ماه مبارک چشمانت خستگی رو از پا درآوردن.. زحمت های بی دریغ شما و همکاراتون بر هیچ کس پوشیده نیست.. خدا می دونه چقدر دل امیرالمومنین علیه السلام رو در ماه شهادتش شاد می کنید و دشمنان فرزندان شون رو ناکام و زردچهره .. دست مریزاد.. صحبت های شیخ حسین انصاریان در اون چند دقیقه کوتاه سحر بیشتر از صدتا جلسه اخلاق در دلم اثر می گذاره .. اشعار شعرا در محضر مقام معظم رهبری قبلا هم از شبکه دو پخش می شد اما آن معنویت لحظه های سحر شما را هرگز ندارد ... چه اشکی از ما می گیره بعضی روضه ها و مناجات ها که بین اون کلام قندتون پخش می کنید.. چه عشقی به ادب فارسی در جان ما می نهید وقتی آن گونه دلربا به توصیف لحظه حضور صحابه در محضر پیغمبر صلوات الله علیه وآله می پردازید.. اجرتان محفوظ است که یاد دین الهی را این چنین دلنشین در دل هایمان جاودان می کنید... بی جهت نیست که برنامه شما از بیشترین محبوبیت در دل های محبین سیدالشهدا برخوردارست... اما......

آقای جمشیدی.. درد و غصه من خیلی سنگینه ولی من هرگز بنا ندارم راجع به این راز قدیمی مقابل این همه چشم و گوش باز صحبت کنم خریدار درد من خدای نازنین و کریم من برای من خلوتم رو آفریده نه برنامه شما رو ..

من هنوز در حیرتم خوندن این همه گناه به صورت علنی اون هم توی این لحظه ها که خیل عظیم مردم بیداردل ما در برابر -بقول خودتون- قاب شیشه ای شون درحال تاثیرپذیری و توشه گیری هستن باعث ترویج اون همه گناه یا حداقل عادی شدن شون نمیشه؟ یک سوال دیگه: آیا میشه برای رسیدن به هدفی والا و البته مهم مثل جذب همه مردم به ماه خدا از هر وسیله ای حتی اشاعه فحشا هم سود برد؟ ..؟

آقای جمشیدی .. برادر مومن و انقلابی من... میتونم بپرسم که اگر کسانی که این اعتراف نامه ها رو براتون می فرستن یکبار بجای ارسال پیامک در فضای استودیوی برنامه حاضر بشن و این حرف ها رو بزنن، شما دقیقا چه نقشی دارید؟ متاسفم ولی شما دقیقا یک کشیش هستید که ... زبان شرمگین است از ادامه این سخن.

فقط مجری مهربون بدون که همه این حرف ها از سر عشق و ارادت مون به صاحب حقیقی این برنامه است که خدای ناکرده از دل خبیث وهابیون باخبر نشیم که دارند شما رو به برخی افکار سوء متهم می کنند.

التماس دعا آقای جمشیدی ...

ساعت پراید بنده خدا چند دقیقه ای بعد از ۲بعداز ظهر را نشان می داد. عرق از سر و روی راننده تاکسی می بارید و لب هایش از شدت عطش روی هم نمی ایستاد! تمام ماشینش از هوای دم کرده و دمای بالای ۴۰ درجه به سونا تبدیل شده بود! گهگاهی هم چشمانش از فرط گرما سیاهی می رفت و بسته می شد. اما نه گله ای برلب داشت و نه خشمی بر چهره!

آخرین نفر هم کرایه اش را پرداخت و با احترام راننده بدرقه شد. سعی کردم نیمه پایانی راه را در گفتگو با او بگذرانم. با یک "خداقوت" توجهش را به خودم جلب نمودم. به صورت چین خورده و ابروهای بلندش انعطافی وارد کرد و یک نفس جواب داد: "زنده باشی پسرم". من که توقع چنین برخورد ملیحی را داشتم، گفتم: "پدرجان خوب با گرما دست و پنجه نرم می کنی! عطش امانت را نبریده؟؟"

لبخندی زد و جوابی نداد. اما هرچه بیشتر می پاییدم متوجه حرارت فوق العاده ای در وجناتش می شدم. نزدیک به انتهای مقصد ادامه دادم: "این همه راننده و کارگر و رییس شرکت و ... روزه شان را (به دلایلی) می خورند. دیگر برای شما که زیاد خداوند متعال سخت نمی گیره." چهره درهم کشید و در حالیکه آماده ی ایستادن بود، با صلابت خاصی جمله ای گفت:

"هرچیزی که ما می بینیم تشنگی و خستگیه ... پس کی می تونیم یک ذره هم کربلا رو بفهمیم؟ ... شنیدم اونجا که کمترینش این بوده ..." و بعد در حالیکه اسکناس ۵۰۰ تومانی را از جیب خارج می کردم گفت: "ببین پسرم! دعا که بلدی؟"

و خیلی باطمانینه راهنما زد و رفت...

حدیثی شنیده ام که خداوند پنج چیز را در پنج چیز قرار داده است. یکی از آن ها این است که خداوند متعال اولیای خودش را در میان مردم نهاده است اما مردم اولیای الهی را در مساجد می جویند.